Violetta...                                                                                                             SEZON 2
                                                  ROZDZIAŁ 4
Federico przybywa/Violetta już  nigdy nie zbliży się do Tomasa.

- Violetta, zejdź na śniadanie. Federico powinien być za 3 godziny.- tata zawołał mnie na śniadanie. Kurdę... jest 7;00 sobota a ja nie śpię do 10;00. Będzie źle... Federico będzie o 10;00. Po śniadaniu pośpię sobie jeszcze. 

*Oczami Ludmiły* 

Nienawidzę tej głupiej lochy... Pójdę po Naty,musi mi pomóc...

Gdy wyszłam nie daleko mojego domu szedł szczęśliwy Tomas.

- Cześć Tomi !!! - powiedziałam

- Cześć Ludmiła - odpowiedział jak by z niechęcią.

- Co ty taki szczęśliwy ?? - spytałam.

- No wiesz. Spełniło się moje marzenie... Violetta ze mną chodzi !! - to mnie doprowadziło do szału.

- AAAA! - krzyknęłam. Jak mogłeś ! Nienawidzę cię ! - dopowiedziałam.

- Ludmiła ! poczekaj ! - próbował mnie zatrzymać, ale na nic. Miałam go gdzieś. 

 - PUK ! PUK ! -zapukałam do domu Naty. Nie był duży. Z zewnątrz wyglądał koszmarny... Miał czarną tapetę. Mimo tego wewnątrz był całkiem ładny. Drzwi otworzyła mama Naty.

- Dzień dobry, jest Natalia? - udawałam grzeczną...

- Dzień dobry, tak jest. Naty !!! Do ciebie ! - krzyknęła jej mama.

- Już idę - szybkim ruchem wstała z kanapy i podeszła do drzwi.

- Cześć Naty ! - powiedziałam.

- Cześć Ludmiła, co ty tu robisz? spytała.

- Jak to co? przyszłam po ciebie ! - udawałam że ją lubię.

- Dziękuje, nie skorzystam. - i zamknęła drzwi.

 Hiena...Cóż sama zrobię tak że Violetta już nigdy nie zbliży się do Tomasa...

*Oczami Violetty*

- Violetta Federico przyjechał ! - krzyknął Ramallo.

- Dziękuje, już schodzę!- odkrzyknęłam.

Zeszłam na dół i ujrzałam Federico.

- Federico ! - krzyknęłam z radości.

- Violetta ! - krzyknął i jednocześnie położył torby na ziemi.

Przytuliliśmy się. On rozpakował się i przyszedł do mnie pogadać.

                               KONIEC ROZDZIAŁU 4 

Clara Alonso <33

Violetta...                                                                                            SEZON 2
                                        ROZDZIAŁ 3
Ja nie chce mieć wrogów...

- Tomas muszę już iść - znów zaczną się problemy - pomyślałam

- Dobrze, cześć - pocałowałam go w policzek i odeszłam.

w domu byłam już po 10 minutach. Tato zawołał mnie do kuchni. Znów kłopoty? Oby nie...

- Tak tato ? - zapytałam

- Chciałbym z tobą porozmawiać...-odpowiedział

- O czym ? Bo jeżeli chcesz dać mi kazanie na temat mojej nauki czy zachowania to dziękuje już to słyszałam...- wrednie powiedziałam.

- Violetta... - w stylu " Nie przeginaj " 

- Dobrze, przepraszam cię ale jestem wkurzona... Bo się nie wyspałam - skłamałam bo przecież by się dopytywał a nie chce go wkurzać mówiąc prawdę czyli że zerwałam z Leonem a teraz jestem z Tomasem. Nawet nie wie że byłam z Leonem. No dobra może i wie ale zapomniał... i dobrze.

- Chciałbym ci powiedzieć że jutro przyjedzie do nas Federico.- ucieszyłam się.

- Na prawdę !? cieszę się ! Kocham cię tato - jestem szczęśliwa, w końcu przyjedzie ktoś kto umie dobrze doradzić.

- Cieszę się z twojego szczęścia, kotku. - powiedział

- Dobra to ja idę na górę, zejdę na kolację. - i ruszyłam w stronę schodów.

- Dobrze - usłyszałam jak byłam już przed drzwiami od swojego pokoju...

Podeszłam do pamiętnika i zaczęłam pisać :

Drogi pamiętniku...
Nie był to najlepszy dzień na świecie ale też nie najgorszy. Nie najlepszy dla tego że Leon obraził się na mnie, nie chce mnie znać i uważa że jestem dwulicowa bo chodziłam z nim i zgodziłam się na chodzenie z Tomasem. Nie najgorszy bo Tomas jest moim chłopakiem i że jutro przyjeżdża do nas Federico. A teraz kończę, idę na kolację a potem spać. Nie wiem czy pójdę jutro do studio.

Poszłam na kolacje i dowiedziałam się że Federico będzie u nas przez miesiąc i będzie się uczył w studio 21 do końca roku.

                                                                 KONIEC ODCINKA 3