Leonetta breve historia <3

Leonetta... odcinek 2/3

Usiedliśmy na ławce. Patrzyłam na niego a on w niebo. Po kilku minutach rozpoczął rozmowę:

- Więc... już się nie kłócisz z tatą? - Rozpoczął rozmowę prostym pytaniem.

- Nie. - szybko i krótko odpowiedziałam.

- To dobrze. - Nie wiem czemu mówiliśmy szybko i krótko.

- Violetta... mam coś dla ciebie. - zaciekawiona spytałam:

- Dla mnie?

- Tak, chodź to ci pokażę. - wstał z ławki. Ja również, po czym poszłam za nim do jakiejś restauracji obok parku.Najpierw zapukał i wszedł a ja za nim

- WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO ! - krzyknęła cała obsługa knajpki.

- Violetta, wszystkiego najlepszego z okazji naszej rocznicy chodzenia.

- Leon...- nie mogłam nic powiedzieć, głos mi się skrzywił a do tego łzy leciały.

- Violetta nic nie mów. - powiedział i odsunął krzesło abym usiadła.

- dziękuje ci - ocierałam łzy. 

Było cudownie, romantyczna muzyka, płatki róż spadały z samej góry restauracji. Cudowna atmosfera.

- Violetta proszę cię tylko o jedno, o pocałunek... - ucieszyłam się.

Przysunęłam się ku jego twarzy. On ku mojej. Stało się, pocałowaliśmy się. Było cudownie, najlepszy pocałunek na świecie...

                                            KONIEC ODCINKA 2